Groen! Aalst reikt groene pluim uit!

Groen! Aalst reikt elk jaar een Groene Pluim uit voor een opmerkelijk Aalsters ecologisch initiatief. Het kan gaan om zorg voor natuur en milieu, duurzaamheid (energie, wonen, ...), verkeersveiligheid, sociale acties, samenlevingsopbouw of internationale solidariteit.

Wie komt in aanmerking?
Kandidaten moeten minstens 1 jaar in Aalst wonen of minstens 1 jaar lid zijn van een Aalsterse vereniging. Verenigingen moeten minstens 1 jaar actief zijn in Aalst.

Hoe wordt een kandidatuur ingediend?
Elke Aalstenaar, bedrijf, school of vereniging van Aalst, kan een voorstel indienen tot uiterlijk 10 januari 2009 via een mail of brief aan Joke Van de Putte ( http://groenaalst.be/ , Koolstraat 73, 9300 Aalst).

Je vermeldt naam en adres van de kandidaat en ook een degelijke motivatie waarom zij de Groene Pluim verdienen. De jury onder leiding van Joke Van de Putte kiest uit de kandidaturen een shortlist van vijf initiatieven, die voorgesteld worden op de website van Groen! Aalst en Jong Groen! Aalst.

Eerdere winnaars van de Groene Pluim waren de sociale werkplaats De Loods in 2007. Vorig jaar won Wim D'Haeseleer van Natuurpunt, al jaren actief voor de zorg om het natuurgebied Honegem.

De uitreiking van de Groene pluim 2008 heeft plaats op zaterdag 24 januari 2009 (vanaf 19u), tijdens de nieuwjaarsreceptie van Groen! Aalst. De locatie wordt weldra bekendgemaakt.

Groen! Café met Symposium in Aalst

Op zaterdag 13 december organiseert Groen! Aalst een Groen Café in ontmoetingshuis De Brug. Iedereen is welkom! Er zijn hapjes en drankjes, en de toegang is gratis.

Tijdens het Groen Café brengen de vijf (ex-) raadsleden van Groen! Aalst verslag uit over hun mandaat en gaan ze in gesprek met o.a. Jos Geysels, Danny Denayer, Anny De Maght, Jan Louies, Kamiel Sergant. Hieronder volgt alvast een verslag van het gemeenteraadswerk van de Aalsterse Groenen.

Is Aalst er sinds de jaren ’80 op vooruit gegaan ? Veel te weinig... Wie centrumsteden als Gent, Mechelen, Hasselt of Kortrijk bezoekt, ziet en voelt het verschil. Aalst mist visie en uitstraling, liet vele kansen liggen. Masterplannen bij de vleet, maar geen ‘denderende’ resultaten… Groen! Aalst zorgt al 20 jaar voor prikkelende oppositie, met sterke gemeenteraadsleden en frisse ideeën. En met succes!

Luc Van Lierde werd 1988 de groene pionier in de gemeenteraad. Hij kreeg er de verkeersvrije winkelwandelstraten door, mèt behoud van de H. Geestkapel in de Kattestraat. Hij zette zich in voor betere fietspaden, zone 30, autoluwe straatinrichting. Hij verhinderde dat de Aalsterse Ring door het Osbroek werd getrokken, en pleitte ervoor het natuurgebied te laten uitbreiden door weiland aan te kopen. Andere aandachtspunten waren de zuivering van beken en Dender , met rioleringen ook in de deelgemeenten, een oplossing voor het dierenasiel, verzet tegen ruimtelijke wanorde.

Joost Callebaut volgde hem op in 1994. Hij stimuleerde met de Fietsersbond de aanleg van veilige fietspaden, was de kritische aanklager van verspilling van enorme sommen overheidsgeld aan voetbalclub Eendracht Aalst, ijverde voor een ecologisch doordacht afvalbeheer, steunde de dorpskernvernieuwing in Erembodegem en streed tegen milieudelicten in het Kluisbos. Net zoals Luc was hij actief betrokken bij de bestrijding van armoede, waardoor het Steunpunt Welzijn kansen kreeg om efficënt hulp te bieden.

Vanaf 2000 dwong Els Keytsman bewondering af voor haar hardnekkige strijd voor een milieubewust stadsbeleid. Tijdens haar mandaat ontpopte ze zich tot een nationaal erkend expert over klimaat en energie. Ze wou de stadsdiensten energiezuinig laten werken en alle aankopen toetsen op duurzaamheid. Ze verzette zich fel tegen de ondergrondse Hopmarktparking, want die lokt C02, stank en fijn stof naar de binnenstad. Aalst moet kiezen voor een autoluw centrum, beter openbaar vervoer en meer inspraak bieden aan de burgers (maar een referendum over de Hopmarkt werd geweigerd…). De speelstraten in Aalst kwamen er dankzij haar. Als carnavaliste organiseerde Els mee de “Groene Jury” die jaarlijks de milieuvriendelijkste groep verkiest. Want bewustmaking is essentieel. Ook voor wereldwijde solidariteit: Aalst wordt nu eindelijk een Fair-Tradegemeente, met een warm hart voor Oxfam-Wereldwinkel en eerlijke handel.

Lucette Callebaut beet zich vast in het sociaal beleid van onze stad. Dankzij het “Sociaal Huis” worden alle Aalstenaars wegwijs gemaakt in de dienstverlening. Voor de armen is het daardoor eenvoudiger de steun te krijgen die ze broodnodig hebben. Gelijke kansen voor vrouwen betekenden voor haar minstens een 1/3 vertegenwoordiging in adviesraden. En voor de aankoop van kleding voor stadspersoneel moest Aalst door haar bewust kiezen voor producten uit eerlijke handel. Niet uit kinderarbeid. Want de stad van Daens moet koploper zijn in de strijd voor sociale rechtvaardigheid.

Karine Kindermans werd in februari 2008 het nieuwe gemeenteraadslid voor Groen! Aalst.

‘Ik kom uit een sociaal geëngageerd nest, hou enorm van onze stad en van mensen. Van mensen in moelijkheden nog het meest van al, want ziekte of handicap, werkloosheid of depressie kunnen iedereen overkomen. Die sociale bewogenheid wordt door Groen! terecht verbonden met zorg voor de aarde, die òòk in de verdrukking komt. Onze kinderen en kleinkinderen verdienen een leefbare wereld. Daar moeten alle Westerse steden hun verantwoordelijkheid nemen, ook Aalst.

Ik werd lid van Groen! toen de partij in 2003 zware klappen kreeg. Groen! is nodig, zeker ook in Aalst, want onze stad hinkt op vele vlakken ver achterop. Luc, Joost, Els en Lucette zijn voor mij echte voorbeelden: Aalstenaars die ongelooflijk hard gewerkt hebben om vooruitstrevende sociaal-ecologische ideeën vorm te geven. Positieve voorstellen die het verschil maken. Ik ben blij dat we met zo’n klein-maar-dappere partij vanuit de oppositie veel invloed hadden. Maar er is nog véél werk. Aalst moet een bruisende en creatieve centrumstad worden waar alle Aalstenaars trots op kunnen zijn. Jong en oud, blank en zwart of welke kleur ook. Daar zet ik me graag voluit voor in.”

De kracht van links

De vraag van de week in De Standaard luidt deze week 'Wat kunnen linkse partijen doen om het tij te keren?' Op het forum valt een amalgaam aan antwoorden te lezen waaruit blijkt dat veel mensen eigenlijk niet weten wat wordt bedoeld met politiek links en rechts. De verwarring heeft vooral te maken met het dooreenhaspelen van economische en ethische kwesties.

Het verschil tussen links en rechts is in principe nochtans heel eenvoudig: wie economisch links is, vindt dat de overheid moet ingrijpen om de economie in goede banen te leiden. Dit kan gaan over uitkeringen voor wie niet mee kan in de economie, maar ook over bijvoorbeeld landbouwsubsidies. Wie economisch rechts is, is van mening dat de overheid zich zo weinig mogelijk moet bemoeien met de economie. De 'onzichtbare hand' zal de economie in goede banen leiden, bemoeienissen van de overheid zijn meestal nefast voor de economische groei en het concurrentiewezen.

Ethische kwesties hebben niets met de economische polen links en rechts te maken. Iemand kan ethisch progressief of ethisch conservatief zijn, of er ergens tussenin. Wie tegen abortus is, is ethisch conservatief, wie voor het homohuwelijk is, is ethisch progressief.

Wat migratie betreft, gaat de tweedeling tussen links en rechts al helemaal niet op. Iemand die economisch rechts is, kan in principe niets tegen migratie hebben als dit een automatisch gevolg van de economie is. Iemand die links is, en dus vindt dat de overheid moet ingrijpen in de economie, kan in principe net wel zeggen dat migratie aan banden moet worden gelegd of net moet worden gestimuleerd, afhankelijk van de economische noodzaak.

Een economisch rechtse partij kan dus perfect voorstander zijn van het homohuwelijk of migrantenstemrecht (als de migrant als logisch gevolg van de economie hier is komen wonen, werken en belastingen betalen), terwijl een economisch linkse partij tegen abortus en migratie kan zijn. In Vlaanderen zijn alle linkse partijen ethisch progressief en ze staan allemaal positief tegenover migratie, andere culturen en godsdiensten, hetgeen waarschijnlijk het beeld heeft doen ontstaan dat links gelijk is aan ethisch progressief en tolerant. Dat dit niet altijd zo is mag blijken uit andere linkse regimes zoals het stalinisme.

Wanneer een partij zichzelf natuurlijk bestempelt als 'links-liberalen' kan dit niet anders dan de verwarring in de hand werken. Liberaal zijn betekent dat je de economie zoveel mogelijk vrij laat, dus dat de overheid er zich zo weinig mogelijk mee bemoeit. De combinatie 'links-liberaal' is daarom mijns inziens een contradictio in terminis. Ik vermoed dat Spirit voorstander is van een kapitalistisch systeem waarbij maatregelen genomen worden voor mensen die niet meekunnen in deze economie. Maar de benaming 'links-liberaal' vind ik dan wel bijzonder slecht gekozen. Wie deze benaming wel kan verdedigen is bij deze vrij om dit te doen!

Wat moet links nu doen om het tij te keren? Een pasklaar antwoord valt hier niet op te geven. Wat we zeker niet moeten doen, is zoals iemand op het forum zei 'rechtser worden'. Dan kunnen de linkse partijen net zo goed ophouden te bestaan. De linkse eis dat de overheid moet ingrijpen in de economie om deze bij te sturen, heeft alles te maken met solidariteit. Solidariteit met de mensen om ons heen, die niet meekunnen in een kapitalistische economie waarin iedereen zich zelf maar moet trachten te redden. Solidariteit met mensen in derdewereldlanden, omdat zij door decennialange uitbuiting, beroving van hun grondstoffen of slechte ecologische omstandigheden niet de mogelijkheid hebben om mee te draaien in de kapitalistische economie. En solidariteit met de mensen die na ons komen, want als we nu de aarde opsoeperen blijft er voor hen niets meer over. Dit is de groene invulling van het begrip 'economisch links'.

Wat de linkse partijen in Vlaanderen zeker niet moeten doen, is elkaar bevechten en van elkaar stemmen proberen te verwerven. De uitdaging ligt erin om samen, niet in kartel maar als een links front waarin elke partij zijn eigen identiteit bewaart, met gefundeerde argumenten, de luchtbel van partijen als het Vlaams Belang of Lijst Dedecker te doorprikken. Want deze partijen zullen met hun rechts economisch gedachtegoed geen antwoord kunnen bieden op de 14 % armen in België, op de stijgende levensduurte of op de vastgoedprijzen die al enkele jaren de pan uit swingen.

Waterschaarste, ook in België?

De Studio Brussel presentatoren Thomas De Soete, Siska Schoetens en Peter Van de Veire zullen 6 dagen in een glazen huis in Leuven doorbrengen om zo aandacht te vragen voor de waterschaarste in de wereld. Met hun actie "Music for life" willen ze geld inzamelen voor het Rode Kruis, dat het geld zal investeren in projecten om de watervoorzieningen in derdewereldlanden uit te bouwen en proper te houden. Het principe van de actie is dat je in ruil voor een bepaald bedrag verzoeknummers kan aanvragen.

Gisteren meldde De Standaard dat ook in België de watervoorraden stilaan op geraken. De Belg verbruikt gemiddeld 110 liter water per dag, hetgeen minder is dan in de meeste Europese landen: daar ligt het gemiddelde op 150 tot 160 liter per dag. Maar het verbruik in België daalt niet langer (doordat er meer vraag is naar water voor zwembaden en jacuzzi's). Bovendien hebben heel veel mensen op een kleine oppervlakte water nodig. En er valt in België, hoewel dit vreemd mag lijken, te weinig neerslag om de grondwaterreserves tijdig aan te vullen. Er is wel een voordeel aan het Belgisch klimaat: doordat de regen mooi gespreid over het hele jaar valt, heeft de landbouw weinig extra water nodig om de landbouwgronden te besproeien. Het grote waterverbruik ligt vooral bij de industrie (59%) en de huishoudens (36%).

Jill Peeters, weervrouw bij VTM, geeft tips om minder water te verbruiken. Zo kan je, in plaats van een bad (100 tot 150 liter drinkwater) beter een douche nemen (1/3 van deze hoeveelheid). De kraan niet onnodig laten lopen terwijl iemand zijn tanden poetst of zijn handen inzeept, maakt ook al een groot verschil uit. Te veel afgetapt leidingwater giet je beter niet weg, maar kan je gebruiken om de planten water te geven.

Dit zijn echter vrij kleine maatregelen. Veel beter lijkt het me wanneer zoveel mogelijk bedrijven, overheidsinstellingen en huisgezinnen regenwater opvangen om daarmee bijvoorbeeld de WC door te spoelen (6 tot 9 liter water per spoelbeurt) en het terras of te auto te kuisen. Als je erover nadenkt wordt namelijk duidelijk dat het totaal onzinnig is om onze WC's met drinkbaar water door te spoelen, terwijl elders in de wereld mensen sterven door gebrek aan drinkwater!

Zaterdagvoormiddag 15 december houden de drie vakbonden ACV, ABVV en ACLVB een nationale betoging. Ze rekenen op 20.000 à 25.000 betogers. De betoging komt op "voor een sterke en federale sociale zekerheid, voor meer koopkracht en voor een meer evenwichtige fiscaliteit". Het is een terechte reactie tegen de sterke stijgingen van voedsel-, energie-, en huurprijzen, die meer en meer mensen in financiële problemen brengen. Ook het laatste Jaarboek Armoede toonde nog eens hoe de inkomenskloof in ons land groeit. En het is een reactie op de politieke impasse, waar de communautaire polarisatie cruciale thema’s als sociaal beleid of klimaatbeleid naar de achtergrond drukt.

Groen! steunt de vakbonden in hun eisen en roept haar leden op om dat mee zichtbaar te maken. Groen! verzamelt voor de Beurs (Beursplein) om 10u30.

De flaters van een wannabe premier

Vorige zaterdag deed onze wannabe premier, Yves Leterme, zich opnieuw opmerken met een uiterst intelligente uitspraak. Dat hij zich er nadien weer uit zou proberen te praten door allerlei bochten, was, gezien zijn verleden en de partij waartoe hij behoort, te verwachten. Een overzicht:

-Eerst was er de uitspraak dat Walen er intellectueel niet toe in staat zouden zijn om Nederlands te leren. Leterme zou dit nooit zo hebben gezegd, de uitspraak zou een eigen leven gaan leiden zijn. Hier kreeg Leterme van mij vooralsnog het voordeel van de twijfel.

-Vervolgens was er Letermes eigenzinnige interpretatie van het Belgisch volkslied. Hij dacht waarschijnlijk dat België zich aangehecht had aan Frankrijk, toen hij de Marseilleise begon te zingen. Toen vond ik dat er een hoop heisa gemaakt werd om niets. Zelf ken ik het Belgisch volkslied niet, en ik vind het ook niet belangrijk om het te kennen. Net zo min hecht ik waarde aan het Vlaamse volkslied. Geen reden dus om veel aandacht te besteden aan dit incident.

-De derde uitspraak van Leterme, vorige zaterdag, deed weer veel stof opwaaien. Zelf vind ik de vergelijking van de RTBF met Radio Mille Collines ook aan de haren getrokken. Radio Mille Collines was een Rwandese radiozender die de Hutu's ertoe opriep om de Tutsi's uit te roeien als kakkerlakken. In de film 'Hotel Rwanda' komt deze radio aan bod.

Dat de RTBF geen fan is van Leterme is duidelijk, maar de zender ervan beschuldigen dat hij aanzet tot genocide is een oneerlijke en lage beschuldiging. Bovendien is ze kwetsend voor de Rwandezen die in België zijn komen wonen en getraumatiseerd zijn door de volkerenoorlog in hun thuisland. De uitspraak is ook kwetsend voor de journalisten die verslag uitbrachten van de oorlog in Rwanda en alle Walen die hulp hebben geboden aan de Tutsi's in deze periode. Hier zijn excuses op zijn plaats. De bewering dat de vergelijking niet van onze wannabe premier himself komt, en de latere uitspraak van Leterme, namelijk dat hij niet echt vindt dat de RTBF vergelijkbaar is met radio mille collines, tellen niet als excuus. Het is maar al te gemakkelijk om achteraf te beweren dat hij verkeerd begrepen werd.

Leterme vindt van zichzelf dat hij premier moet worden, en zwaait met het argument dat hij 800 000 stemmen behaalde. Maar hij vergeet dat de premier van België niet de premier van de 800 000 mensen die voor hem stemden is, maar de premier van ALLE Belgen. Als hij alleen aan de belangen van de Vlamingen wil denken, dan had hij maar in het Vlaams Parlement moeten blijven. Het wordt tijd dat iemand Leterme duidelijk maakt dat de leider van een land de leider van alle inwoners van dat land moet zijn.

B-H-V

In 'De Standaard' staat vandaag een citaat van Tinne Van der Straeten over de stemming over Brussel-Halle-Vilvoorde gisteren in de Kamer. Ze zegt: 'Ik heb mij onthouden bij de stemming omdat ik absoluut een oplossing wil voor BHV. Die is nu verder weg dan ooit. Zo zullen we verzeild raken in een institutionele crisis die nog maandenlang zal voortduren. Dat wil ik niet.'

Op het forum van dezelfde krant zegt een lezer dat hij het droevig vindt dat Tinne 'de solidariteit tussen de Vlaamse volksvertegenwoordigers meende te moeten doorbreken'. Die lezer mag zijn mening hebben natuurlijk, maar als lid van Groen! ben ik net blij dat mijn partij de solidariteit met haar franstalige fractiepartner Ecolo niet heeft doorbroken. Voor een partij gaat het er om bepaalde standpunten te verdedigen, en niet één Vlaams front te vormen. Groen! is nu eenmaal voorstander van solidariteit tussen gemeenschappen. Groen! heeft anders gestemd dan de andere Vlaamse partijen, net om deze solidariteit niet te doorbreken.

Meer info over het standpunt van Groen! w.b. de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde vind je op www.groen.be