Groen! over het 'goed bestuur' van Leterme

Het Vlaams kartel CD&V/N-VA draagt een verpletterende verantwoordelijkheid voor de heikele situatie waarin ons land vandaag verkeert. Iets meer dan een jaar geleden zagen we een juichende Yves Leterme op de tafels dansen. Zijn partij had een schitterende overwinning behaald en hij alleen had maar liefst 800 000 stemmen binnengerijfd. Het land was klaar voor een revolutionaire ommekeer en het kartel zou de motor zijn. Vandaag, een jaar later, blijkt dat het kartel niet de motor maar de torpedo was. Mieke Vogels, Groen! voorzitster: “Het kartel heeft van CD&V een communautaire zweeppartij gemaakt. Een belangrijke staatshervorming, de zogenaamde vette vis, was het enige dat het kartel wou. De verkiezingsbelofte van Leterme om 2 miljard euro vrij te maken voor hogere sociale uitkeringen was boter aan de galg.”

Het kartel heeft het radicalisme aan beide kanten van de taalgrens gevoed. Ook bij de Franstaligen werden de grote woorden en breekijzers boven gehaald, terwijl ons land en haar gemeenschappen steeds verder afgleden. 14% inwoners voelen de kille adem van de armoede in hun nek. Het zilverfonds is een lege koekendoos, op vlak van energie buigen we voor Electrabel terwijl onze gezinnen zich blauw betalen aan hun energiefactuur. De kloof tussen de burger en de politiek is een gapende wonde geworden. Deze regering heeft gewoonweg niet geregeerd: amper 8 wetsontwerpen en dagelijks ruzie. Mieke Vogels: “Vandaag stellen wij vast dat de hardliners binnen het kartel CD&V/N-VA winnen. Zij die de meeste hervormingen wilden, hebben alleen bereikt dat alles 1 jaar verlamd werd. In plaats van goed bestuur, kregen we politieke chaos waarbij de CD&V/N-VA die alles in gang gezet heeft intussen zelf niet meer weten hoe het verder moet.”

Groen! heeft altijd constructief meegewerkt om te komen tot een staatshervorming die voor een nieuw evenwicht zou zorgen tussen de gemeenschappen zodat ons land eindelijk werk kan maken van wat de mensen echt bezighoudt: de stijgende prijzen voor energie en voeding, onze achteruitboerende economie, vervuiling, maar ook de nieuwe kansen die de toekomst biedt… Groen! en Ecolo hebben ondertussen vanuit de oppositie het tienvoudige aantal wetsvoorstellen ingediend, 80 in totaal.

Groen! blijft bij haar standpunt: er moet een nieuw communautair evenwicht komen tussen het federale niveau en de 3 gewesten en gemeenschappen zonder te raken aan de solidariteitsbasis zodat we allemaal opnieuw vooruit kunnen. Geen terugkeer naar de natiestaten van de 19^de eeuw, maar een samenleving die de toekomst voorbereidt. Daarvoor hebben we echte staatsmannen nodig die de moed hebben om te overleggen en die respect tonen, geen kartels die elkaar gijzelen ten koste van een heel land. Ooit was België een Europees voorbeeld voor hoe gemeenschappen met een verschillende taal en cultuur kunnen samenleven in wederzijds respect. 1 jaar Leterme heeft onze internationale geloofwaardigheid gekelderd.

Een groen sausje?

In 'Beste groene vrienden' (Knack nr. 28) schrijft Joël De Ceulaer terecht dat een broodje 'ecosmos' aanbieden op het festival 'Rock Werchter' niet voldoende is om te kunnen spreken van een ecologisch festival. Hij klaagt bovendien terecht aan dat biobrandstoffen de stijging van de voedselprijzen voor een groot deel veroorzaken. Maar wanneer hij zegt dat het ecologisme de structuur heeft van een religieuze mythe, en daarbij bijna rechtstreeks verwijst naar (het verleden van) de politieke partij Groen! (wanneer hij het heeft over boete doen, 'lees: door anders te gaan leven'), gaat hij nogal kort door de bocht.

Even voor alle duidelijkheid: ook Groen! wijst er nadrukkelijk op dat een 'groen sausje' niet voldoende is om de milieuproblematiek aan te pakken. Er is nood aan een fundamenteel andere aanpak, een ecologische economie, waarin mens en milieu centraal staan. Dit is niet het klassieke kapitalisme met een paar ecologische correcties, maar een grondige hervorming van ons economisch systeem. Het ecologisme is de stroming die deze ecologische economie wil verwezenlijken, via kennis, technologie, en de principes van efficiëntie en sufficiëntie.

De groenen betreuren niet dat de mens van 'de boom der kennis' heeft gegeten, integendeel. We zijn ervan overtuigd dat onder meer kennis, wetenschap en technologie de oplossing moeten bieden voor o.a. de klimaatcrisis. Het is door nieuwe, milieuvriendelijke technieken dat heel wat problemen kunnen worden aangepakt. Denk maar aan efficiënte zonnecellen. Alleen kan kennis ook een pervers effect hebben, zoals in het voorbeeld van de biobrandstoffen. Wanneer blijkt dat een nieuwe technologie grote nadelen heeft op een ander vlak, moeten we van deze technologie durven afstappen. Daarom is Groen! tegen het gebruik van biobrandstoffen ten koste van de voedselbevoorrading.

Het mag duidelijk zijn dat de 'groene vrienden' waar dhr. De Ceulaer het over heeft niet de politici van Groen! zijn, maar de politici van partijen die een groen sausje als lapmiddel gebruiken, in plaats van de milieuproblematiek ten gronde aan te pakken.

Jong Groen! zomerkaravaan editie 2008

Vorig jaar begon de zomerkaravaan van Jong Groen! in Aalst, dit jaar fietsten de jonge Groenen door Limburg. De provincie Limburg is namelijk de moeite waard om ze grondig te leren kennen. De tocht had bijgevolg een hoog toeristisch gehalte, maar duurde toch niet lang genoeg om alle Limburgse schatten te ontdekken.

De fietstocht ging op woensdag 9 juli van start in Hasselt. Na een receptie aangeboden door de Groene schepen van Hasselt, Toon Hermans, zwaaiden hij, Tom Kestens en Mieke Vogels de noeste fietsers uit. Door de regen trokken deze naar Beringen, om daar de mijnsite en mijncité te bezoeken. Dit is een mooie herinnering aan het mijnverleden van Limburg. De fabriek staat gecatalogeerd als industrieel erfgoed, alleen jammer dat iemand het vreselijke idee had om van de mijnsite een gebied te maken waarin woningen, een subtropisch zwemparadijs en een shoppingcentrum zullen geïntegreerd worden. Maar omdat dit een kostelijk plan is, is er ook nog niets van in huis gekomen. Hopelijk komt het er nooit van, want de mijnsite is meer waard zoals ze nu is. De gebouwen moeten wel dringend opgeknapt worden.

De eerste overnachting gebeurde in Heusden-Zolder, maar voor het slapengaan genoten de jonggroenen van een 'Ter Dool' in brouwerij Ter Dolen. Dit is een lekker Limburgs streekbier. De volgende dag trok de karavaan naar het natuurhulpcentrum in Opglabbeek. De medewerkers van dit centrum verzorgen dieren die op één of andere manier gekwetst raakten, of vangen verwaarloosde dieren op. Het centrum biedt ook onderdak aan apen, slangen of andere gevaarlijke uitheemse dieren die op illegale wijze in België verzeild raakten en bij de eigenaars voor problemen zorgden. Het centrum pleit er voor dat mensen geen tropische dieren in huis zouden halen, want die horen hier niet thuis en voelen zich hier slecht in hun vel.

Van Opglabbeek ging het naar Maastricht. De groenen staken niet de Belgisch-Nederlandse grens over om zich van cannabis te bevoorraden, maar om deze prachtige stad te leren kennen en iets te leren over Jo de beer. De volgende dag fietsten ze naar Alden-Biezen, waar ze een rondleiding kregen in de landcommanderij. Dit is een prachtig stuk historisch erfgoed. In de late namiddag kwamen de jonge Groenen aan in Tongeren. Ter gelegenheid van 11 juli was daar heel wat te doen op het marktplein. Hoewel jonggroenen geen fervente 11-juli-vierders zijn, fuifden ze er op los in een cafeetje op de markt dat ter gelegenheid van de Vlaamse feestdag de hele nacht Vlaamse en Nederlandse artiesten speelde. Foto's hiervan bestaan maar staan niet op deze blog :-)

Op de voorlaatste dag was er een workshop over het communautaire debacle, samen met afgevaardigden van Ecolo J (de franstalige tegenhanger van Jong Groen!). Omdat Ecolo en Groen! samen één fractie vormen in het Federaal Parlement, gaan de parlementairen steeds op zoek naar gemeenschappelijke standpunten wat betreft communautaire thema's. Het is namelijk de bedoeling van de groenen om met dit land vooruit te gaan en nieuwe samenlevingsverbanden uit te bouwen, in plaats van te ruziën en zo ter plaatse te blijven trappelen. (Meer wat betreft de groene communautaire standpunten later op deze blog).

Na deze workshop trokken de jonge groenen naar een fruitboer in Borgloon, waar ze overheerlijke kersen aten. Vandaaruit fietsten ze verder naar het zwembad van Sint-Truiden, om na een kort zwemintermezzo naar de overnachtingsplaats, het kasteel Mariagaarde in Hoepertingen, de dag te beëindigen. Die avond volgde nog een workshop over het Limburgse pop- en rockbeleid, maar daar nam ik niet meer aan deel omdat ik de volgende dag naar Werchter boutique zou gaan (en dit heeft niets te maken met die andere partij die daar aanwezig was....).

Kerim en ik fietsten niet mee met de karavaan, maar reden mee in de reservebezemwagen. Dit gaf ons de gelegenheid om af en toe een cafeetje uit 'den boek' te bezoeken. Maar dit is voer voor een andere blog, namelijk die van de boekerijders...

Foto: Foto van artikel in Het Belang van Limburg