De index voor duurzame economische welvaart

Een sociaal-ecologische economie is een economie die het welbevinden van de mensen centraal stelt. Deze kan niet gemeten worden via het BNP (Bruto Nationaal Product), want het BNP
telt alle economische activiteiten gewoon bij elkaar op. Daarbij maakt het geen onderscheid tussen positieve en negatieve bijdragen (bijvoorbeeld de opname in het ziekenhuis van een verkeersslachtoffer). Het BNP negeert daarentegen activiteiten die wel bijdragen aan het welzijn, maar niet behoren tot de formele economie, zoals de arbeid van ouders die voor hun kinderen zorgen. Wanneer milieudiensten die de ecosystemen gratis leveren (zoals zuiver water, propere lucht en een stabiel klimaat) aangetast worden en er economische activiteiten vereist zijn om ze te herstellen, neemt het BNP toe. Ten slotte maakt het BNP geen melding van de wijze waarop de nationale inkomens verdeeld worden. Een land met astronomische groeicijfers waarvan de vruchten in de zakken verdwijnen van een kleine minderheid zal goed scoren in het BNP-klassement, ook al kan de sociale ongelijkheid er mensonterende vormen aannemen.

De index voor duurzame economische welvaart (ISEW) daarentegen komt aan de beperkingen van het BNP tegemoet. De ISEW neemt bijvoorbeeld informele economische activiteiten op, berekent de schade die aangebracht wordt aan milieudiensten en brengt de inkomensongelijkheid in kaart. Bijkomend bij de ISEW moet er ook een meetinstrument ontwikkeld worden dat de subjectieve tevredenheid van de mensen in kaart brengt. Het sociaal-ecologisch beleid stelt namelijk het welbevinden van de mensen en het milieu centraal, in tegenstelling tot de kapitalistische economie waarin enkel zoveel mogelijk winst telt.

Op 13 maart diende de Groen! - fractie in het Vlaams Parlement een amendement in om de ISEW op te nemen in de berekening van de 'sociale staat van Vlaanderen'. Toen er op 14 maart over gestemd werd, stemden 72 parlementsleden voor en 43 tegen het amendement. De nee-stemmen waren afkomstig van het Vlaams Belang en van de SP.a-Spirit-fractie. Omdat er een onenige stemming was binnen de meerderheid, vroeg het VB een 'tweede lezing' aan. Na deze tweede lezing werd het amendement afgekeurd. Als de SP.a meteen voor het amendement gestemd had, zou de ISEW vanaf dan in de berekeningen gehanteerd worden. De vraag is dan ook hoezeer de SP.a echt met het leefmilieu inzit.

Waarom ik opkom voor de senaat

Op het congres van Groen! vorige zaterdag werd de lijsttrekker van de senaatslijst bekend gemaakt: Willy Minnebo, burgemeester in Zwijndrecht. Meteen werd ook bevestigd dat ik op de zesde plaats van de senaatslijst sta. De reden waarom ik me kandidaat stel voor de senaat is omdat de senaat de kamer is die reflecteert over (onder andere) belangrijke ethische kwesties. Thema's als euthanasie bij baby's, kloneren en draagmoederschap zijn vandaag erg actueel, maar een passende wetgeving werd er nog niet voor uitgewerkt. Het is de taak van de senaat om hierover een grondig debat te voeren en een wetgeving op te stellen die het lijden zo veel mogelijk beperkt en net het geluk bevordert.

Dankzij mijn opleiding wijsbegeerte kreeg ik de nodige bagage om over deze thema's op een weldoordachte manier standpunt in te nemen. Bovendien schreef ik een thesis over de wetenschap van het geluk en hoe deze in de praktijk kan omgezet worden. Uit mijn studie bleek dat het groene gedachtegoed met aandacht voor mens en milieu bevorderlijk is voor het geluk. Een groene senator moet daarom het groene gedachtegoed zodanig in wetten omzetten dat deze het geluk van de bevolking ten goede komen!

Zwem ze vrij!

Op 21 april organiseert Amnesty International een actie ten voordele van de bootvluchtelingen. Dit doen ze omdat duizenden migranten al geprobeerd hebben om met een bootje de Europese kust te bereiken. De Europese Unie wil deze ongewenste migratie tegengaan door allerhande maatregelen, waaronder Frontex. Amnesty dringt erop aan dat België haar verantwoordelijkheid opneemt binnen de EU en ervoor zorgt dat die maatregelen de mensenrechten van vluchtelingen en andere migranten niet schenden.

Om ongewenste migratie tegen te gaan, neemt Europa geregeld maatregelen. Één van de initiatieven die vorig jaar genomen werden, is de oprichting van Frontex, een agentschap dat de samenwerking tussen de lidstaten op het gebied van de veiligheid van de buitengrenzen coördineert. Tijdens de "Hera-operatie" op de Canarische Eilanden zou Frontex tussen juni en oktober 2006 bijgedragen hebben tot de identificatie en terugkeer van 6076 migranten, en meer dan 3500 migranten werden door patrouilles op zee tegengehouden en teruggestuurd vóór ze Europa bereikten.

De inspanningen die de EU levert om de buitengrenzen af te sluiten voor migratie, maken het voor vluchtelingen steeds moeilijker om Europa te bereiken. Ook België draagt hiervoor verantwoordelijkheid. Wie hiertegen actie wil ondernemen kan een brief schrijven aan Minister Dewael of aan Eerste Minister Verhofstadt om te eisen dat België het bij de EU voor de rechten van vluchtelingen opneemt.

Wie meer actie wil ondernemen kan dat ook doen door op 21 april naar de Zwem-ze-VRIJ-dag, georganiseerd door de studentenkern Gent van Amnesty International, te komen. Op deze dag wordt het streven en lijden van bootvluchtelingen uitgebeeld in het universitair zwembad in Gent. Je mag zelf komen tonen dat het geen pretje is om schipbreuk te lijden.

De bedoeling is dat 4500 baantjes worden gezwommen om onze eisen bij politici kracht bij te zetten. 4500 staat voor de afstand tussen zuidelijk Ethiopië en Malta. Hiervoor zoeken wij zo veel mogelijk mensen die enkele baantjes willen afleggen, maar evengoed mensen die liever de kant van de autoriteiten innemen – en het onze zwemmers moeilijk maken de kusten te bereiken. Bereik je op tijd het vasteland? Slaag je erin asiel aan te vragen? Kom je bezorgdheid om de rechten van vluchtelingen op een ludieke manier tonen, en schrijf je in door een mailtje te sturen naar aistudentengent@gmail.com .

Deze actie vindt plaats op zaterdag 21 april, in het GUSB, Watersportlaan 3 te 9000 Gent.
Ze gaat door van 17.30 tot 20 uur.

Meer info vind je op de website van de Amnesty International Studentenkern Gent...

Groen! Aalst organiseerde campagne-aperitief

Op het campagne-aperitief van Groen! Aalst gisteren verzamelden een dertigtal Aalsterse groene leden en sympathisanten om met de kiescampagne van start te gaan. Vooraleer ze in de zonnige tuin van het Jebron-huis op het Begijnhof van een hapje en een drankje konden genieten, luisterden ze naar Jos Stassen, Vlaams parlementslid en campagneleider. Hij deed het campagneplan uit de doeken. Els Keytsman (tweede op de kamerlijst) besprak de doelstellingen van Groen! Ook de lijsttrekkers van de senaatslijst (Vera Dua) en de Oost - Vlaamse kamerlijst (Stefaan Van Hecke) waren aanwezig. Els Keytsman, Stefaan Van Hecke en Meryem Kaçar (derde op de kamerlijst) stelden elkaar aan het publiek voor. Ook de andere Aalsterse kandidaten werden bekendgemaakt. Dat zijn Nancy Mbuyu Elonga voor de kamer (voorlaatste plaats), en ikzelf voor de zesde plaats op de senaatslijst.

Groen! over vier jaar paars armoedebeleid, deel III

Hoe wil Groen! de armoede wegwerken?

Het is volgens Groen! hoog tijd voor een algemene aanpak van de armoede. Het Algemeen Verslag over armoede bracht de problemen in kaart. Er is nu genoeg onderzoek verricht, het is tijd om de problemen aan te pakken. Een urgentieprogramma dringt zich op. Dit ziet er voor Groen! als volgt uit:

1. Moderniseren en versterken van de sociale zekerheid. Om de welvaartserosie te stoppen zijn welvaartsvaste uitkeringen noodzakelijk. Er is dringend nood aan een inhaalbeweging. Bovendien moeten alle minimumuitkeringen boven de Europese armoedegrens (die berekend werd per land) liggen. Voor België is dat 821 euro voor een alleenstaande, i.p.v. 644,48 euro per maand vandaag. Om het verschil tussen een uitkering en het laagste loon te garanderen wil Groen! het verschil tussen het netto en het brutoloon kleiner maken, door verlaagde lasten op arbeid, en hogere lasten op energieverbruik.

2. Kiezen voor een meer gelijke samenleving. Dit kan door een meer rechtvaardige fiscaliteit. Dat betekent de inkomens uit vermogen meer belasten, i.p.v. fiscale amnestieën te verlenen. En premies toekennen voor de lagere inkomensgroepen die weinig of geen voordeel hebben bij fiscale aftrekposten.

3. Betaalbaar en kwalitatief wonen is een grondrecht. De maximumfactuur voor huur mag niet meer bedragen als 30% van het gezinsinkomen. Dit kan door een huurwet met gereglementeerde prijzen in functie van de kwaliteit, en door een Vlaamse huurtoelage. Voor commerciële energieleveranciers moet het minder gemakkelijk gemaakt worden om kwetsbare gezinnen zonder stroom te zetten. Bovendien moeten maatregelen genomen worden om de energiefactuur van kwetsbare gezinnen te doen dalen.

4. Er moet meer oog zijn voor de verkleuring van de armoede. Daarom moeten de middelen voor het grootstedenbeleid verdubbeld worden.

5. Er moeten instrumenten komen voor een beter beleid. Dit houdt in: meetbare doelstellingen, een nationaal actieplan waarbij sociale insluiting een politiek toetsingsinstrument wordt, en een intensere federale dialoog met mensen in armoede.

Voor Groen! is de strijd tegen de armoede essentieel, want een ecologische partij is per definitie ook een sociale partij!

Foto: actie voor betaalbaar wonen, Zottegem.

Groen! over vier jaar paars armoedebeleid, deel II

Het armoederapport over 4 jaar Verhofstadt II

Onder het beleid van de huidige regering schoot het paarse armoedebeleid schromelijk te kort. Hier een opsomming van enkele pijnlijke vaststellingen:

De armoede is gestegen in de voorbije 4 jaar. Het leefloon werd weliswaar verhoogd met 6 % (zoals reeds beslist werd in de vorige regering), maar het zijn niet de inspanningen die tellen. Net zoals bij een examen moet ook de regering worden afgerekend op de resultaten. Er mogen nog zoveel maatregelen genomen geweest zijn, het is duidelijk dat de armoede is toegenomen. Uit de cijfers (beschikbaar op www.mi-is.be/themes/egov/stats/index_nl.htm) blijkt dat meer mensen beroep moeten doen op het OCMW en het leefloon, en meer mensen zijn ook terechtgekomen in het statuut van sociale tewerkstelling (dit is een vorm van tewerkstelling onder het OCMW, waardoor mensen aan voldoende ‘gewerkte dagen’ komen om in aanmerking te komen voor een uitkering). In 2003 ging het om 80 530 mensen, in 2006 om 87 482. 15% van de Belgische bevolking leeft onder de Europese armoedegrens, het leefloon ligt onder het Europese gemiddelde.

De werkloosheid is gestegen. In mei 2003 waren er 500 000 werklozen, in januari 2007 waren dat er 550 000. Er komen wel extra jobs bij, maar de instroom op de arbeidsmarkt is groter dan de uitstroom.

Meer mensen staan in de rij voor voedselpakketten. In 2003 waren dat er 100 000, in 2006 106 900.

De inkomensongelijkheid is toegenomen onder het paars fiscaal beleid. 30% van de armsten hebben samen 9,4 % van de inkomens. De 10% rijksten hebben 30,5% van de inkomens. De stijging van de fiscale aftrekposten kwam vooral de hoogste inkomens ten goede. Dit geldt ook voor de fiscale amnestie.

Meer mensen hebben schuldproblemen. Leningen werden sterker gereglementeerd waardoor ze afnamen, maar er blijft een achterpoortje open: winkels gebruiken nu betaalkaarten, de zogeheten ‘kredietkaarten’. Daardoor kunnen mensen extreem hoge leningen aangaan (aan oneerlijk hoge interesten tot 17%). Groen! is tegen kredietkaarten uitgereikt door winkels, dit is een afbraak op de wet op het consumentenkrediet.

Wonen aan de onderkant werd steeds meer onbetaalbaar. Het is “ongezond” wanneer iemand meer dan 30% van zijn inkomen aan huisvesting moet spenderen. In de laagste inkomensklassen gaat meer dan 60% van het inkomen naar huisvesting.

Er is sprake van een groeiende energie-armoede. Er is een stijging van 50% mensen die gedropt worden door de energieleveranciers.

Meer kinderen worden geboren in gezinnen in armoede. In 2003 waren dat 3 388 kinderen, in 2005 3 739. Er worden meer kinderen geboren in allochtone gezinnen en er is een stijgende armoede bij allochtonen.

Armoede krijgt steeds meer kleur. Bijna de helft van de Marokkaanse en Turkse mensen zijn inkomensarm. Bovendien is er veel armoede niet opgenomen in de statistieken (zoals bij illegalen).

België verliest zijn plaats in de Europese kopgroep inzake sociale bescherming. De uitkering is wel gekoppeld aan de index, maar niet aan de welvaart. De index volgt de stijging van de prijzen door inflatie, maar de gewone lonen stijgen meer dan de inflatie. Dit betekent dat we allemaal rijker worden, behalve de mensen met een uitkering.

"Red de ijsbeer" op de Ronde van Vlaanderen!

De ijsbeer van Groen! was gisteren aanwezig op de Ronde van Vlaanderen. Zijn bedoeling was aandacht te vragen voor de gevaarlijke situatie waarin hij zich bevindt: door de opwarming van de aarde smelt het poolijs af, waardoor de natuurlijke habitat van de ijsbeer verdwijnt. Of zoals Al Gore het in zijn film uitlegt: door het wegsmelten van ijsbergen moet de ijsbeer zodanig ver zwemmen naar een rustplaats, dat zijn lichaamskrachten vaak uitgeput raken vooraleer hij een ijsschots bereikt. Zo sterft de beer tijdens zijn zwemtocht.

Het weer op de Ronde van Vlaanderen was schitterend, gelukkig kon onze ijsbeer tegen de warme temperatuur. De ijsbeer kreeg de aandacht die hij verdiende: iedereen die hem zag wou met hem op de foto en wou hem knuffelen, waardoor hij het nog warmer kreeg...

En voor wie het nog niet wist: Balan won de ronde, Leif Hoste werd tweede.

Groen! over vier jaar paars armoedebeleid, deel I

Dirk Geldhof, kandidaat voor de Kamer in Antwerpen, lichtte vorige week (op 31 maart te Leuven) aan Jong Groen! het groene armoederapport over vier jaar paars beleid toe. Uit het rapport blijkt dat de armoede en sociale ongelijkheid onder het paars beleid de voorbije vier jaar gestegen zijn. Op mijn blog zal ik eerst uitleggen hoe de armoedeproblematiek juist in elkaar zit. In een volgende post som ik op waar het paarse beleid inzake armoede de voorbije vier jaar fout liep. Uiteindelijk zal ik uiteenzetten hoe Groen! de armoede wil aanpakken.

Wat is armoede eigenlijk?

Volgens Groen! betekent armoede meer dan ‘geld tekort’ hebben. Mensen in armoede bevinden zich in een netwerk van sociale uitsluiting op verschillende domeinen, zoals onderwijs, gezondheid, welzijn, rechtspraak, … De vormen van uitsluiting op deze verschillende domeinen hebben effect op elkaar. In een gezin met gebrekkige huisvesting kunnen de kinderen bijvoorbeeld niet rustig op hun eigen kamer studeren, maar moeten ze dat doen aan de keukentafel waar tegelijkertijd nog vele andere activiteiten plaatsvinden. Door deze vicieuze cirkel van uitsluiting ontstaat een steeds grotere kloof tussen de armen en de mensen die het financieel beter hebben. Door ‘zelf moeite te doen’ kunnen armen deze zware problematiek niet doorbreken. Ze kunnen de kloof niet op eigen kracht overbruggen. Volgens Groen! moet de samenleving daarbij helpen.

Er zijn verschillende manieren om naar armoede te kijken. Volgens het individueel schuldmodel zijn de armen de schuld van hun eigen armoede. Deze visie hanteren vooral de liberalen (Zie Sofie Staelraeve van de VLD!). Het individueel ongevalmodel stelt dat mensen arm zijn doordat ze een tegenslag hebben gehad. De meeste caritasorganisaties vertrekken vanuit deze visie. Het maatschappelijk ongevalmodel gaat ervan uit dat armoede een gevolg is van economische crisis en globalisering, opnieuw een model dat populair is bij liberalen. Uiteindelijk is er het maatschappelijk schuldmodel. Volgens dit model is de samenleving verantwoordelijk voor de armoede. Dit is de visie van Groen: armoede heeft te maken met de organisatie van de samenleving. Het is dan ook hier dat zaken moeten veranderd worden!

Armoede kan eigenlijk verklaard worden vanuit de vier invalshoeken. Zo kan armoede inderdaad ontstaan door een ‘individueel ongeval’. Maar mensen met een sterk sociaal netwerk krijgen na een ‘misstap’ een tweede kans, terwijl mensen die dit netwerk niet hebben deze tweede kans niet krijgen. Waar mensen geen mogelijkheid krijgen tot een tweede kans, heeft dit volgens Groen! te maken met de organisatie van de samenleving.