Groen! over vier jaar paars armoedebeleid, deel II

Het armoederapport over 4 jaar Verhofstadt II

Onder het beleid van de huidige regering schoot het paarse armoedebeleid schromelijk te kort. Hier een opsomming van enkele pijnlijke vaststellingen:

De armoede is gestegen in de voorbije 4 jaar. Het leefloon werd weliswaar verhoogd met 6 % (zoals reeds beslist werd in de vorige regering), maar het zijn niet de inspanningen die tellen. Net zoals bij een examen moet ook de regering worden afgerekend op de resultaten. Er mogen nog zoveel maatregelen genomen geweest zijn, het is duidelijk dat de armoede is toegenomen. Uit de cijfers (beschikbaar op www.mi-is.be/themes/egov/stats/index_nl.htm) blijkt dat meer mensen beroep moeten doen op het OCMW en het leefloon, en meer mensen zijn ook terechtgekomen in het statuut van sociale tewerkstelling (dit is een vorm van tewerkstelling onder het OCMW, waardoor mensen aan voldoende ‘gewerkte dagen’ komen om in aanmerking te komen voor een uitkering). In 2003 ging het om 80 530 mensen, in 2006 om 87 482. 15% van de Belgische bevolking leeft onder de Europese armoedegrens, het leefloon ligt onder het Europese gemiddelde.

De werkloosheid is gestegen. In mei 2003 waren er 500 000 werklozen, in januari 2007 waren dat er 550 000. Er komen wel extra jobs bij, maar de instroom op de arbeidsmarkt is groter dan de uitstroom.

Meer mensen staan in de rij voor voedselpakketten. In 2003 waren dat er 100 000, in 2006 106 900.

De inkomensongelijkheid is toegenomen onder het paars fiscaal beleid. 30% van de armsten hebben samen 9,4 % van de inkomens. De 10% rijksten hebben 30,5% van de inkomens. De stijging van de fiscale aftrekposten kwam vooral de hoogste inkomens ten goede. Dit geldt ook voor de fiscale amnestie.

Meer mensen hebben schuldproblemen. Leningen werden sterker gereglementeerd waardoor ze afnamen, maar er blijft een achterpoortje open: winkels gebruiken nu betaalkaarten, de zogeheten ‘kredietkaarten’. Daardoor kunnen mensen extreem hoge leningen aangaan (aan oneerlijk hoge interesten tot 17%). Groen! is tegen kredietkaarten uitgereikt door winkels, dit is een afbraak op de wet op het consumentenkrediet.

Wonen aan de onderkant werd steeds meer onbetaalbaar. Het is “ongezond” wanneer iemand meer dan 30% van zijn inkomen aan huisvesting moet spenderen. In de laagste inkomensklassen gaat meer dan 60% van het inkomen naar huisvesting.

Er is sprake van een groeiende energie-armoede. Er is een stijging van 50% mensen die gedropt worden door de energieleveranciers.

Meer kinderen worden geboren in gezinnen in armoede. In 2003 waren dat 3 388 kinderen, in 2005 3 739. Er worden meer kinderen geboren in allochtone gezinnen en er is een stijgende armoede bij allochtonen.

Armoede krijgt steeds meer kleur. Bijna de helft van de Marokkaanse en Turkse mensen zijn inkomensarm. Bovendien is er veel armoede niet opgenomen in de statistieken (zoals bij illegalen).

België verliest zijn plaats in de Europese kopgroep inzake sociale bescherming. De uitkering is wel gekoppeld aan de index, maar niet aan de welvaart. De index volgt de stijging van de prijzen door inflatie, maar de gewone lonen stijgen meer dan de inflatie. Dit betekent dat we allemaal rijker worden, behalve de mensen met een uitkering.