Groen! over vier jaar paars armoedebeleid, deel I

Dirk Geldhof, kandidaat voor de Kamer in Antwerpen, lichtte vorige week (op 31 maart te Leuven) aan Jong Groen! het groene armoederapport over vier jaar paars beleid toe. Uit het rapport blijkt dat de armoede en sociale ongelijkheid onder het paars beleid de voorbije vier jaar gestegen zijn. Op mijn blog zal ik eerst uitleggen hoe de armoedeproblematiek juist in elkaar zit. In een volgende post som ik op waar het paarse beleid inzake armoede de voorbije vier jaar fout liep. Uiteindelijk zal ik uiteenzetten hoe Groen! de armoede wil aanpakken.

Wat is armoede eigenlijk?

Volgens Groen! betekent armoede meer dan ‘geld tekort’ hebben. Mensen in armoede bevinden zich in een netwerk van sociale uitsluiting op verschillende domeinen, zoals onderwijs, gezondheid, welzijn, rechtspraak, … De vormen van uitsluiting op deze verschillende domeinen hebben effect op elkaar. In een gezin met gebrekkige huisvesting kunnen de kinderen bijvoorbeeld niet rustig op hun eigen kamer studeren, maar moeten ze dat doen aan de keukentafel waar tegelijkertijd nog vele andere activiteiten plaatsvinden. Door deze vicieuze cirkel van uitsluiting ontstaat een steeds grotere kloof tussen de armen en de mensen die het financieel beter hebben. Door ‘zelf moeite te doen’ kunnen armen deze zware problematiek niet doorbreken. Ze kunnen de kloof niet op eigen kracht overbruggen. Volgens Groen! moet de samenleving daarbij helpen.

Er zijn verschillende manieren om naar armoede te kijken. Volgens het individueel schuldmodel zijn de armen de schuld van hun eigen armoede. Deze visie hanteren vooral de liberalen (Zie Sofie Staelraeve van de VLD!). Het individueel ongevalmodel stelt dat mensen arm zijn doordat ze een tegenslag hebben gehad. De meeste caritasorganisaties vertrekken vanuit deze visie. Het maatschappelijk ongevalmodel gaat ervan uit dat armoede een gevolg is van economische crisis en globalisering, opnieuw een model dat populair is bij liberalen. Uiteindelijk is er het maatschappelijk schuldmodel. Volgens dit model is de samenleving verantwoordelijk voor de armoede. Dit is de visie van Groen: armoede heeft te maken met de organisatie van de samenleving. Het is dan ook hier dat zaken moeten veranderd worden!

Armoede kan eigenlijk verklaard worden vanuit de vier invalshoeken. Zo kan armoede inderdaad ontstaan door een ‘individueel ongeval’. Maar mensen met een sterk sociaal netwerk krijgen na een ‘misstap’ een tweede kans, terwijl mensen die dit netwerk niet hebben deze tweede kans niet krijgen. Waar mensen geen mogelijkheid krijgen tot een tweede kans, heeft dit volgens Groen! te maken met de organisatie van de samenleving.