25 november 2007

Als een croissant duurder wordt dan drie uur bellen

Op dinsdag 20 november verscheen onderstaand opiniestuk van Mieke Vogels en Wouter De Vriendt in de Standaard. Omdat het opiniestuk duidelijk maakt wat de echt dringende punten zijn die moeten behandeld worden door een 'goed bestuur', publiceer ik het ook op mijn blog. In plaats van communautair te leuteren wordt het hoog tijd dat de onderhandelaars werk maken van een sociaal beleid.

"Terwijl de regeringsonderhandelaars met de moed der wanhoop voort ploeteren, heeft de bevolking andere zorgen. De stijgende prijzen voor voeding en stookolie breken record na record. De stijging van de voedselprijzen wordt mee veroorzaakt door de biobrandstoffen. De prijs van tarwe stijgt al sinds anderhalf jaar sterk, met een gemiddelde van 50 procent. Hetzelfde stellen we vast voor maïs, suiker, soja en palmolie. Daardoor worden basisproducten als brood, pasta en melk het komende jaar blijvend duurder, stelde de Landbouw- en Voedselorganisatie van de Verenigde Naties in haar recente 'Food Outlook'. Ook hier zullen we het gevoeld hebben. De supermarktketen Aldi besliste om in Duitsland de prijzen van melk en zuivel met 50 tot 100 procent op te trekken. Belgische winkelketens kondigen voor sommige producten prijsstijgingen tot 30 procent aan.

Economen en politici hebben hiermee onvoldoende rekening gehouden. Men dacht dat de prijsstijgingen van verse voeding en brandstoffen slechts tijdelijk en seizoensgebonden zouden zijn. Vandaag is het echter pijnlijk duidelijk dat stookolie en voedsel niet meer naar hun oude prijs zullen terugkeren. Die stijgende prijzen vreten aan de koopkracht van vele gezinnen en vergroten de ongelijkheid. Het ziet er immers niet naar uit dat de index evenredig zal stijgen met de uitgaven van gezinnen, zeker niet voor mensen met meer bescheiden inkomens. De sterk stijgende huurprijzen zijn al jaren een fors probleem: arme gezinnen zijn steeds vaker meer dan een derde van hun inkomen kwijt aan huur, en nog eens heel wat euro's aan energie. Zo houdt men amper nog iets over om van te leven.

Volgens reclame van Base is 3 uur bellen goedkoper dan een croissant. Dat zegt iets over de prijsdalingen in de telecom, maar ook iets over de prijs van voedsel. De inflatie op jaarbasis bedroeg in september 1,5 procent, maar de voedingsinflatie 3 procent. De impact van voeding op de totale inflatie geeft slechts een stijging van 0,6 procent, weet Niko Demeester, directeur-generaal van de FOD Economie. Een hoger bedrag op het loonbriefje moet de modale Belg dus niet verwachten.

Omdat de indexkorf op de consumptie van een doorsnee gezin is gebaseerd, blijft de index relatief onder controle. Immers, nu staan de prijsstijgingen van voedsel en energie in contrast met prijsdalingen van elektronische apparatuur zoals printers, computers en flatscreens. Vandaag gaat amper 20 procent van een doorsnee gezinsbudget naar voeding en drank, en het weegt ook maar voor 19 procent in de indexkorf. Maar bij lage-inkomensgezinnen gaat een groter deel van het inkomen naar basisuitgaven, zoals voeding. Dat een stijging van de voedselprijzen niet leidt tot een stijging van de index, is voor die mensen een groot probleem.

Als basisproducten sneller stijgen dan de index en luxeproducten in prijs dalen en de index beperken, dan moeten we met de sociale partners het debat aangaan of het huidige indexmechanisme nog sociaal genoeg zijn, en of er geen bijkomende maatregelen nodig zijn.

Hiermee heeft formateur Leterme een uitgelezen kans om het verschil te maken met paars. De stijgende prijzen van voedsel, energie en wonen vergroten de nood aan een efficiënt armoedebeleid, gebaseerd op een rechtvaardige sociale zekerheid en fiscale inkomensherverdeling. Al veel te lang lopen het leefloon, de pensioenen, het kindergeld en de werkloosheidsuitkeringen achter op de stijgende levensduurte. De stijgende prijzen vergroten de nood aan welvaartsvaste uitkeringen. Formateur Yves Leterme beloofde op Rerum Novarum nog 2 miljard euro voor de welvaartsaanpassing van de uitkeringen. Van deze belofte hebben we amper iets uitgewerkt teruggevonden in de formatiedocumenten. Door de notionele interestaftrek zag de overheid dan weer de voorafbetalingen door de ondernemingen dit jaar met ruim 900 miljoen euro verminderen. Mocht Leterme nog geïnteresseerd zijn in een sociaal beleid en op zoek zijn naar meer budgettaire ruimte, hij weet waar te beginnen."

Mieke Vogels en Wouter De Vriendt zijn voorzitter en kamerlid van Groen!

Labels: , , , ,

11 november 2007

Mieke Vogels wordt de nieuwe voorzitter van Groen!

Gisteren verkoos het Groen!-congres Mieke Vogels als nieuwe voorzitter van Groen! Ik ben blij met deze keuze, omdat de nieuwe voorzitter volgens mij iemand moest zijn die het sociale aspect van Groen! op de voorgrond wil plaatsen, de basismilitanten bij de beslissingen van de partij moet betrekken en ons land bij elkaar moet houden. Mieke Vogels lijkt mij de meest geschikte persoon om dit te doen. Bovendien is zij de meest gekende politica van Groen!, en is ze niet alleen binnen onze partij populair. Door haar eenvoudige manier van doen zal ze er in slagen meer mensen bij Groen! te betrekken. Of, om het in haar woorden te zeggen: we moeten niet de Wetstraat, maar de Dorpsstraat veroveren.

In haar toespraak gisteren had Mieke het al over de groeiende kloof tussen arm en rijk in ons land:

"We moeten vandaag meer dan ooit opkomen voor sociale rechtvaardigheid. De eerste slachtoffers van de hogere energieprijzen zijn de 20% inwoners van deze regio die zich geen eigen woning kunnen permitteren, veel te veel betalen voor een slecht geïsoleerde woning en niet kunnen genieten van de overheidssubsidies die eigenaars kunnen krijgen voor het plaatsen van zonnepanelen.

Vlaanderen is één van de rijkste regio’s ter wereld maar heeft het niet verder gebracht dan 6% sociale woningen. De kloof tussen welvaart en welzijn gaapt dieper dan ooit!

Niet alleen de CO2 uitstoot is groot, ook de sociale uitstoot neemt onaanvaardbare proporties aan.

Tot pakweg 10 jaar terug gaapte er een grote kloof tussen links en rechts. Mensen die geen werk hebben, hebben recht op een uitkering. Dit is de verworvenheid van de sociale strijd die ons één van de beste systemen van sociale zekerheid hebben gegeven.

Voor de rechtse partijen is de werkloosheidsuitkering een gunst en de overheid moet de mensen in ruil voor het geld dat ze krijgen maar klusjes laten doen.

Deze twee uitersten werden verzoend in paars. Iedereen die van een uitkering leeft wordt geactiveerd. Een plek op de arbeidsmarkt is immers de beste hefboom om er bij te horen en zich goed te voelen. Activering was bedoeld als een instrument van insluiting. Jaar na jaar zien we de werkloosheidscijfers dalen. Hebben meer mensen een job gevonden? Ja, maar de cijfers dalen ook spectaculair om dat steeds meer mensen worden geschorst. Vorig jaar verloren 50.000 mensen hun uitkering. Niemand weet waar deze mensen vandaag van leven. Activering wordt steeds meer een instrument van sociale uitsluiting, de werkloosheidsuitkering een gunst in plaats van een recht. Op die manier wordt het programma van het VOKA uitgevoerd en wordt de beperking van de werkloosheid in de tijd op sluipende manier ook realiteit."


Over de regeringsonderhandelingen en de communautaire ruzies zei Mieke vervolgens:

"Dit voorjaar vroeg Yves Leterme het aan. Hij kreeg een ja en verliet het Martelarenplein. Hij woont nu met zijn nieuw samengesteld gezin in de Wetstraat maar het botert niet echt goed. Hij heeft vooral veel last met Bart en Olivier. Bart roept steeds luider: "Ik wil een staatshervorming, ik wil een grote staatshervorming!"

De koning in de rol van supernany maant Yves aan eerst orde op zaken te stellen, in zijn huishouden de rekeningen te betalen en te zorgen dat er brood op de plank is. Hij kan dan sparen voor die grote staatshervorming. Eens terug in de Wetstraat kreist Bart luider dan ooit:"ik wil een staatshervorming" en zie, hij kan zijn lievelingskind niet teleurstellen en dus blijft het een zootje.

154 dagen nu houdt het oranje blauwe huishouden dit land in een communautaire wurggreep.

Het kartel CD&V/NVA heeft de verkiezingen gewonnen door de franstaligen te kleineren en te provoceren en reduceert dit land tot een communautair conflict.

Groen! moet de ballon doorprikken die mensen uit zuid en noord van dit land tegen elkaar opzetten. Die beweert dat alle problemen worden opgelost als we meer bevoegdheden hebben. Wat we zelf doen, doen we niet altijd beter. Vlaanderen is straks dertig jaar bevoegd voor de zorg voor personen met een handicap. Vandaag staan 9000 mensen op een wachtlijst, die 9000 mensen krijgen niet de zorg die ze verdienen.

Groen! moet resoluut kiezen voor solidariteit en ingaan tegen Vlaamse en Franstalige politici die gemeenschappen tegen elkaar opzetten. Meer investeren in de samenwerking met Ecolo, ook al is dit niet altijd makkelijk in een land met twee verschillende publieke opinies. Daarom moeten we maatregelen nemen die de gemeenschappen in dit land dichter bij elkaar brengen, voorstellen voor een federale kieskring voluit steunen en samen met Ecolo een initiatief nemen om ons samen met een breed forum van politici, maatschappelijke tenoren en professoren te buigen over het model van het federale België in de 21° eeuw, een klein land in het hart van Europa, gevat in een geglobaliseerde wereld."

Met de verkiezing van Mieke als voorzitter wordt een zware periode voor Groen! afgesloten: de periode waarin Groen! geen verkozenen had in het federaal parlement en het dus met zeer weinig middelen moest zien te redden. Het is de periode waarin Vera Dua voorzitter was van de partij. Als voorzitter is zij erin geslaagd om Groen! te redden. Groen! heeft, mede dankzij haar, terug verkozenen in het federaal parlement. De staande ovatie die ze kreeg op het congres had ze dan ook dubbel en dik verdiend.

Labels: , , ,

08 november 2007

B-H-V

In 'De Standaard' staat vandaag een citaat van Tinne Van der Straeten over de stemming over Brussel-Halle-Vilvoorde gisteren in de Kamer. Ze zegt: 'Ik heb mij onthouden bij de stemming omdat ik absoluut een oplossing wil voor BHV. Die is nu verder weg dan ooit. Zo zullen we verzeild raken in een institutionele crisis die nog maandenlang zal voortduren. Dat wil ik niet.'

Op het forum van dezelfde krant zegt een lezer dat hij het droevig vindt dat Tinne 'de solidariteit tussen de Vlaamse volksvertegenwoordigers meende te moeten doorbreken'. Die lezer mag zijn mening hebben natuurlijk, maar als lid van Groen! ben ik net blij dat mijn partij de solidariteit met haar franstalige fractiepartner Ecolo niet heeft doorbroken. Voor een partij gaat het er om bepaalde standpunten te verdedigen, en niet één Vlaams front te vormen. Groen! is nu eenmaal voorstander van solidariteit tussen gemeenschappen. Groen! heeft anders gestemd dan de andere Vlaamse partijen, net om deze solidariteit niet te doorbreken.

Meer info over het standpunt van Groen! w.b. de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde vind je op www.groen.be

Labels: , ,

04 november 2007

De ware aard van Electrabel


Greenpeace maakte de spot 'Electrabel plukt u kaal', waarin het uitlegt hoe Electrabel rijk wordt op de rug van de consument. Met drogredenen zoals 'zonder kernenergie gaat het licht uit' of 'nu de kerncentrales sluiten zou dom zijn aangezien ze eindelijk afbetaald zijn' slaagt Electrabel erin om, samen met de politici van de CD&V en de VLD, de kerncentrales langer open te houden en zo niet alleen de consument te bedriegen, maar tegelijkertijd ook een groot risico op te leggen aan de samenleving. En dit terwijl de nood hoog is om eindelijk in alternatieve, milieuvriendelijke energie te investeren.

Greenpeace: "Het 2-minuten durende filmpje vertelt hoe de vervroegde afschrijvingen van sommige kern- en steenkoolcentrales uitzonderlijke winsten hebben opgeleverd voor Electrabel. Greenpeace wil de zogenaamde 'windfall profits' aan de kaak stellen. Maar ook de verouderde manier waarop Electrabel elektriciteit opwekt, wordt aangeklaagd. Die elektriciteitsproductie hoort niet langer thuis in een tijdperk waarin grote klimaatuitdagingen om duurzame oplossingen vragen. Het is aan de toekomstige minister bevoegd voor duurzame ontwikkeling om de onverhoopte winsten van Electrabel te herinvesteren in hernieuwbare energie en energie-efficiëntie. Veel kijkplezier!"

Het is nog maar de vraag of de toekomstige minister voor duurzame ontwikkeling hier oor naar zal hebben. Gezien de politieke kleur van de onderhandelaars vrees ik dat eerder de belangen van het grootkapitaal verdedigd zullen worden, dan die van milieu en consument.

Meer info over het filmpje van Greenpeace vind je onder:
www.electrabrol.be

Labels: , , , ,