27 juli 2007

Senator Freya Piryns bezoekt Angelica in Steenokkerzeel

Senator Freya Piryns (Groen!) bezocht het elfjarige meisje Angelica dat samen met haar moeder Ana Cajamarca opgesloten zit in het gesloten asielcentrum 127bis in Steenokkerzeel. Begin juli werden beiden door de politie van de straat geplukt omdat ze geen papieren konden voorleggen. Ze verblijven al enkele jaren in België maar dienden nooit een aanvraag tot regularisatie in omdat ze als economische vluchtelingen nauwelijks kans maken geregulariseerd te worden.

Volgens Groen! moeten zowel de moeder als Angelica, samen met haar vader en broers, geregulariseerd kunnen worden omdat ze in België duurzame banden hebben opgebouwd. De kinderen zijn in België opgegroeid en naar school gegaan, het zou voor hen moeilijk zijn in Ecuadoriaanse scholen te aarden. Bovendien vindt Groen! het onaanvaardbaar dat kinderen worden opgesloten. Het meisje Angelica lijdt aan psychische problemen veroorzaakt door angst en stress. Bovendien is ze bang in de kleine ruimtes waarin ze wordt opgesloten. Angelica vertelt dat ze slechts 5 minuten per dag buiten mag met de andere kinderen, en dat er binnen nauwelijks speelgoed is waardoor ze de hele dag niets anders kan doen dan TV kijken. En dit terwijl kinderen van die leeftijd de kans moeten krijgen om te spelen.

De Ecuadoriaanse president bracht twee weken geleden een bezoek aan het gesloten centrum van Steenokkerzeel. In De Standaard (27/07/07) staat "Volgens diplomaten zou hij de situatie waarin de elfjarige Angelica zich bevindt, 'betreurenswaardig' hebben genoemd. Hij klaagde aan dat een land als België kinderen opsluit." En terecht, want opsluiting van kinderen druist in tegen de rechten van het kind.

Labels: , , , ,

23 juli 2007

Discussie over asielbeleid

Begin vorige week raakte bekend dat de burgemeesters Ingrid Pira van Mortsel en Willi Minnebo van Zwijndrecht (beiden Groen!) geen gevolg geven aan de uitwijzingsbevelen die ze van hogerhand krijgen. Vlaams minister Bert Anciaux (Spirit) riep daarop alle andere burgemeesters op om ook deze vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid te vertonen. Wanneer burgemeesters de opdracht krijgen om bepaalde mensen ervan op de hoogte te brengen dat ze het Belgisch grondgebied moeten verlaten, maar deze opdracht niet uitvoeren, dan kunnen deze mensen gewoon ter plaatse blijven. Het is namelijk de taak van de burgemeesters de uitwijzing op te volgen.

Hoogleraar emeritus Etienne Vermeersch, filosoof, reageerde verbolgen op deze uitspraken. In De Standaard (19 juli 2007), legt hij uit waarom hij het niet eens is met Anciaux, Pira en Minnebo: het beleid hervormen kan in een democratie volgens hem enkel door het parlement. Blijkbaar moeten mensen die het niet eens zijn met het beleid zich daar dan gewoon bij neerleggen wanneer ze geen parlementair zijn. Wat een vreemde opvatting over de democratie. Gelukkig denkt niet iedereen erover zoals hij en zijn er mensen die betogingen, stakingsacties en acties van burgerlijke ongehoorzaamheid (zie bomspotting op Kleine Brogel) organiseren om het beleid aan te kaarten wanneer de parlementairen daar niet in slagen.

Sinds de dood van Semira Adamu (1998) leidde Vermeersch een commissie die de instructies voor de verwijdering van asielzoekers moest evalueren en verbeteren. In het tweede eindverslag van deze commissie valt volgende vaststelling te lezen: "Verschillende leden van de commissie en ook de meeste personeelsleden van de instellingen die het vreemdelingenbeleid uitvoeren, hebben persoonlijk contact gehad met migranten waarvan het lot hen zo ontroerde dat zij die personen graag tot het land zouden toelaten. Zodra zij echter de algemene problematiek van de migranten in ogenschouw nemen , beseffen ze dat, indien hun persoonlijke medemenselijkheid de algemene regel zou worden, dit in feite op een politiek van 'open grenzen' zou uitlopen, met alle negatieve gevolgen daarvan. (eigen cursivering)" In zijn artikel in De Standaard (19 juli 2007) legt Vermeersch echter totaal niet uit wat hij bedoelt met ' alle negatieve gevolgen' van open grenzen. Wat zijn de negatieve gevolgen van open grenzen? En zijn er wel negatieve gevolgen? Wie zo een stelling inneemt moet toch minstens de moeite doen om deze te beargumenteren?

Zelf ben ik absoluut een voorstander van open grenzen. Of beter gezegd ben ik voorstander van het afschaffen van de landsgrenzen. Landsgrenzen zijn grotendeels op een economische en politieke basis ontstaan. In Europa sloten heersers allerlei verbonden om hun grondgebied uit te breiden. In de gekolonialiseerde wereld werden grenzen gewoon getrokken om het grondgebied onder de kolonialiserende landen te verdelen, zonder rekening te houden met de plaatselijke bevolking. De grenzen zijn er totaal artificieel.

Net zoals grenzen op een economische en politieke basis zijn ontstaan, is het mogelijk ze op een economische en politieke basis af te schaffen. Het is perfect mogelijk een beleid te voeren op wereldniveau. Heel wat politieke kwesties, zoals de klimaatproblematiek en de energievoorziening zouden sowieso beter op mondiaal vlak geregeld worden. Andere thema's, zoals onderwijs of cultuurbeleid, kunnen nog altijd via deelparlementen worden behandeld.

Een wereld met open grenzen heeft niet per se tot gevolg dat iedereen op dezelfde plek zal willen komen wonen. De meeste mensen blijven het liefst in de omgeving waarin ze zijn opgegroeid, bij hun vrienden en familie waar een taal gesproken wordt die ze beheersen. Een voorwaarde daarvoor is wel dat de economische middelen gelijker verdeeld worden dan nu het geval is. Zolang de inkomsten van mensen minder dan 30 procent bedragen van de inkomsten van mensen in meer welvarende gebieden, zullen ze geneigd zijn naar deze gebieden te migreren. Dit is een volstrekt normale reactie van mensen die op zoek zijn naar geluk voor zichzelf en voor hun kinderen. In de hele menselijke geschiedenis zijn voorbeelden te vinden van migrerende mensengroepen op zoek naar een beter bestaan. Deze evolutie zal niet door wetten tegengehouden worden.

Een wereld van open grenzen biedt volgens mij enkel voordelen: als de economische middelen gelijker verdeeld worden (dit wil zeggen dat het gemiddeld inkomen van de inwoners van de armste gebieden minstens 30 percent bedraagt van het gemiddeld inkomen van de inwoners van de rijkste gebieden) zullen multinationals er geen baat meer bij hebben te verhuizen naar lageloonlanden (de lonen zullen er hoger liggen zodat de combinatie van deze lonen en de transportkosten een meerprijs zal vormen waardoor het voordeliger zal zijn om op meerdere plaatsen verspreid over de hele wereld kleinere vestigingen op te richten, in plaats van enkele vestigingen in de armste landen). Een gelijkere verdeling van de economische middelen maakt het mogelijk te investeren in een goede mondiale gezondheidszorg en sociale zekerheid, waartoe iedereen naar vermogen bijdraagt. Bovendien kunnen in een wereld van open grenzen milieuproblemen zoals de opwarming van de aarde op mondiaal vlak aangepakt worden.

Het lijkt niet vanzelfsprekend om in België met een beleid van open grenzen te starten. Maar de omstandigheden zouden er ons wel eens toe kunnen dwingen om dit toch te doen. De eilanden van welvaart (de Europese Unie en Noord-Amerika) zullen op lange termijn geen stand kunnen houden tegen een groeiende hoeveelheid mensen die niet in deze welvaart kunnen delen maar daar wel aanspraak op maken. Het komt er nu op aan op tijd in te grijpen om hun gerechtvaardigde eis naar een meer gelijke verdeling van de middelen op een vreedzame manier in te lossen.


Labels: , , , , ,

17 juli 2007

Groen! over de ontslagvergoedingen bij Opel

De reactie van Groen! op de ontslagvergoedingen bij Opel werd niet opgenomen in de kranten. Hoewel het onderwerp niet meer in het nieuws komt, wil ik het hier nog eens vermelden om te benadrukken dat de hoge ontslagvergoedingen zeker wel gerechtvaardigd zijn. De werknemers die zich jarenlang inzetten voor hun bedrijf verliezen namelijk niet alleen hun job, maar ook hun anciënniteit indien ze elders werk vinden. En op brugpensioen gaan is ook niet de oplossing die iedereen verkiest.


Geen schaamte maar strijd

"Immoreel, diamanten handdruk, de graaicultuur van de vakbonden ...", dit zijn de woorden van sommige bedrijfsleiders, politici van CD&V-N-VA, Open VLD en Lijst Dedecker. Ik merk meer verontwaardiging over de opstappremies en het brugpensioen bij Opel dan over het feit dat meer dan 2000 mensen in een goeddraaiende fabriek op gedwongen ontslag worden geplaatst. Eensgezindheid bij rechts?

Hoe hypocriet kan verontwaardiging zijn? Diegenen die nu reageren, zwijgen over de miljoenensalarissen van topmanagers, de gouden handdrukken en de groeiende inkomensongelijkheid. Bij Opel heeft het sociaal overleg gespeeld. Aan de ene kant een bedrijf dat zijn productie wil terugtrekken. Aan de andere kant de werknemers, die als wegwerpproducten worden afgedankt. Resultaat zijn hoge vertrekpremies. Opel heeft natuurlijk een economische berekening gemaakt en heeft geconcludeerd dat het er die premies voor over heeft om de productiecapaciteit in Antwerpen terug te schroeven. Dat is betekenisvol. En aan de vakbonden past slechts één boodschap: proficiat.

Maar wat met de volgende stap? Wat moet er nu gebeuren met de ontslagen werknemers? Laten we ons hoeden voor een steeds groter wordend contingent van vijftigers op brugpensioen. Als er geen job is, dan is brugpensioen een blijvende oplossing waar Groen! niet aan wil raken. Maar het geld dat nu wordt ingezet om iemands brugpensioen te financieren, kan wellicht creatiever worden gebruikt. Een deel kan gaan naar ontslagpremies en compensatie voor werkverlies. Een ander deel naar jobbegeleiding en opleiding. En een laatste deel naar financiële compensatie voor het verlies aan anciënniteit bij het aanvaarden van een nieuwe job. Voor een ontslagen vijftiger is de uitkomst van dergelijk scenario een stuk financiële compensatie en een goed betaalde job. De uitkomst van een brugpensioenscenario is een de facto pensionering en definitieve uitstap uit de arbeidsmarkt. Welk scenario is het meest aantrekkelijke? Misschien een ideetje voor een volgend interprofessioneel overleg.

De brugpensioenregelingen bij Volkswagen, Opel en andere bedrijven met massale afvloeiingen bewijzen het mislukken van het Generatiepact. Bedrijven maken van dit soort herstructureringen graag gebruik om hun resterende personeel te ‘verjongen’. Dat is het sprookje van het Generatiepact: langer werken kan maar bij gratie van de werkgevers, hoe hard de traditionele partijen ook roepen. Concurrentiedenken en de productiviteitshype rond jonge werknemers is voor vele bedrijven prioritair. Wanneer stoppen we met werknemers tegen hun vijftigste op te branden? Wanneer ontwikkelen we een loopbaanbeleid dat werknemers tijd geeft om tegelijk ook partner, vader of moeder te zijn? Die kans hebben we de voorbije jaren gemist, het Generatiepact gaat aan deze fundamentele uitdaging compleet voorbij. De vraag is of een nieuwe federale regering die piste nu wél wil uitwerken.

Sommigen proberen de werknemers van Opel en de vakbonden schaamte aan te praten. Dat is pas immoreel. Werkende mensen kiezen niet voor ontslag, maar willen werkzekerheid. Onze samenleving en de heersende politieke klasse zijn niet in staat om dit te garanderen. Schaamte is dus niet op zijn plaats, wel een gezamenlijke strijd om politieke antwoorden te krijgen. Een antwoord op de vele onrechtvaardigheden van onze economie. Op de toplonen voor een kleine bovenlaag. Op de ontslagen in goeddraaiende fabrieken. Op de goedkope producten die wij invoeren uit landen met een manifest gebrek aan sociale en ecologische minimumnormen. Op de stress en onzekerheid waarmee het gros van de werkende mensen geconfronteerd worden.

De economie is er voor de mens, niet omgekeerd. En als de manier waarop die economie georganiseerd wordt niet langer op publieke steun kan rekenen, dan is er een probleem – maar tegelijk een opportuniteit voor verandering.


Wouter De Vriendt, Volksvertegenwoordiger
Dirk Geldof, politieke Cel Groen!

Labels: , , , , , ,

05 juli 2007

Zomerterras t.v.v. vzw 'De Grens'

Tijdens de zomermaanden juli en augustus organiseert vzw 'De Grens' elke zondag een zomerterras. Hier kan je lekker eten en drinken, petanquen, pingpongen en gezelschapsspelen spelen. Vzw 'De Grens' is een organisatie die vluchtelingen steunt.

Dit weekend is het terras uitzonderlijk ook op zaterdag vanaf 19u open. Zelf kan ik er dan niet bij zijn, want ik vertrek morgen voor 10 dagen naar Tunesië. Vanaf maandag 16 juli ten vroegste zal er weer activiteit zijn op deze blog!

Meer info over het zomerterras:

Plaats: ’T HOF , ZOMERTERRAS, Vlierbesstraat 14 te Nieuwerkerken (Ediksvelde)

Ten voordele van De Grens vzw, degrens.vzw@skynet.be , 0476.305677, fax 053.837572

ZOMERTERRASDAGEN elke zondag in juli + 11 en 21 juli, augustus: elke zondag behalve 12 augustus.

Labels: , , , ,