Reactie op Van de Lanottes Groen!-bashing in de Standaard

In een interview met De Standaard op 20 januari 2007 zegt Van de Lanotte onder andere dat "Groen! niet nodig is". Deze uitspraak betreur ik ten zeerste. Zoals ik al zei in het interview met "voor de dag" vorige week (op 13 januari 2007) moeten Groen! en Sp.a ervoor zorgen dat links samen vooruit gaat. Het komt erop aan mensen aan te tonen dat de waarden waar links voor staat de beste resultaten opleveren voor een goed draaiende maatschappij. Deze waarden zijn solidariteit en gelijkheid. Iedere mens moet solidair zijn met zijn medemensen die het minder goed hebben, en met zijn medemensen die na hem zullen komen. Hetgeen concreet betekent dat we aan inkomens- en arbeidsherverdeling doen (iedereen heeft recht op een waardig inkomen, wie veel verdient staat wat af aan wie een lager inkomen heeft) en dat we rekening houden met de beperkingen van onze planeet (en dus niet alle open ruimte en grondstoffen opgebruiken, of de planeet door de uitstoot van schadelijke stoffen onleefbaar maken voor de volgende generaties).

Gelijkheid betekent dat iedereen evenveel rechten en plichten heeft, ongeacht afkomst, ras, religie, of financiële mogelijkheden. Ook mensen met een laag inkomen moeten de mogelijkheid krijgen om hun rechten te laten gelden. Zij mogen niet onderdrukt worden door mensen met een hoger inkomen die daardoor een gemakkelijkere toegang hebben tot bijvoorbeeld het gerecht.

Mensen overtuigen van het linkse gedachtegoed zal niet lukken wanneer de Sp.a overal verkondigt dat Groen! niet nodig is, en de Sp.a de enige linkse en ecologische partij is die iets zal kunnen bereiken. Voor de linkerzijde is het belangrijk dat er alternatieven zijn. Wie het op belangrijke punten niet eens is met de Sp.a kan nu nog terecht bij een partij links van de Sp.a, namelijk Groen! Dit geldt voor wie het niet eens is met het generatiepact, of met de zorgverzekering zoals ze nu georganiseerd is (iedereen draagt 25 euro bij, ongeacht het inkomen, terwijl Groen! ijvert voor een procentuele bijdrage, waardoor wie veel verdient meer bijdraagt dan wie weinig verdient).

Dit geldt ook voor wie ervan overtuigd is dat onze planeet nood heeft aan een ecologische economie om de schade aan het milieu om te buigen. Een ecologische economie stelt heel andere dingen centraal dan de economie waar de Sp.a voor staat. In een ecologische economie staan mens en milieu centraal en op dezelfde lijn, en bij elke maatregel wordt er rekening gehouden met de wisselwerking tussen beide. Winst primeert dus niet op mensen en milieu, maar is een neveneffect dat gebruikt kan worden om te investeren in nog meer milieuvriendelijke maatregelen en nog betere condities voor de arbeiders. De economie zoals de Sp.a die wil, is kapitalistisch met corrigerende maatregelen voor wie uit de boot valt. Maar deze economie is nog steeds op winst gericht, en stelt het syseem niet fundamenteel in vraag. Volgens Groen! gaat deze aanpak niet ver genoeg, en dat is dan meteen ook de reden waarom volgens mij Groen! wel absoluut nodig is.

Groen! is niet alleen nodig als partij, het is ook noodzakelijk dat Groen! als onafhankelijke partij naar de kiezer gaat. In een democratie verdient de kiezer namelijk duidelijkheid, hetgeen betekent dat de kiezer het recht heeft goed te weten wat er precies met zijn stem zal gebeuren. Als er een kartel zou zijn tussen Sp.a en Groen! komt deze duidelijkheid echter in het gedrang. Want wat zal er gebeuren met de stem van een kiezer die het wat betreft een bepaald thema wel eens is met Groen!, maar niet met de Sp.a? Iemand die voor een kartel Sp.a Groen! zou stemmen, zou bijvoorbeeld niet weten wat er zou gebeuren met de nachtvluchten, of om enkele Aalsterse voorbeelden te geven, met de Siesegemkouter en de N41. Nu beide partijen onafhankelijk van elkaar opkomen, kan elke kiezer nagaan wat er met zijn stem zal gebeuren door de programma's van beide partijen met elkaar te vergelijken en daar conclusies uit te trekken.

Dat Groen! en Sp.a als onafhankelijke partijen opkomen, is dus geen gevaar voor de linkerzijde, maar net een verrijking. Het maakt dat de linkse kiezer meer mogelijkheden heeft om het programma van zijn keuze te kiezen. Het wordt tijd dat de Sp.a inziet dat het zijn peilen beter zou richten op de partijen die hun echte tegenstanders zijn, in plaats van op de partij die ideologisch het dichtst bij hen aanleunt.