Lijstvorming bij Groen!

Het Groen!-congres van afgelopen zaterdag waarop de leden stemden over de invulling van de verkiesbare plaatsen heeft heel wat negatieve media-aandacht gekregen. Voor het congres al verschenen er berichten dat Els Keytsman en Freya Piryns aan kant werden geschoven. Na het congres leverde de media kritiek op het "examen" dat de kandidaten voor een verkiesbare plaats moesten afleggen. De kritiek op beide zaken is onterecht. Neem nu het zogeheten examen. Doordat ik zelf kandidaat was voor een verkiesbare plaats weet ik perfect wat er gevraagd werd. De opdracht bestond eruit in 5 minuten te vertellen waarom ik van mezelf denk dat ik een goed parlementslid zou zijn. Vervolgens kreeg ik 1 uur de tijd om een nota te schrijven over wat volgens mij de politieke uitdagingen zijn voor de komende 4 jaar, en hoe Groen! deze moet aanpakken.

Deze opdracht is een interessante opdracht om twee redenen. Enerzijds is het voor de partij belangrijk om te weten waar kandidaten voor een verkiesbare plaats hun klemtonen leggen. Je zet toch niet iemand op een lijst zonder te weten waar die persoon wil voor gaan? Ten tweede was het voor mezelf nuttig eens in een vloeiende tekst uiteen te zetten wat ik als parlementslid wil verwezenlijken. Een uur tijd om zo'n tekst te schrijven moet voldoende zijn, want iemand die zich kandidaat stelt voor een verkiesbare plaats moet toch al weten wat hij of zij eens verkozen wil doen? Het probleem van deze test zie ik dus niet in.

Mijn kandidatuur voor een verkiesbare plaats werd niet weerhouden. Dat vind ik natuurlijk jammer, maar ik vertrouw op de beslissing van het pollcomité, een comité van ongeveer 30 vrijwilligers, dat alle kandidaturen nauwkeurig vergeleken heeft. Dat comité heeft besloten om mensen te selecteren op basis van wat ze inhoudelijk te bieden hebben, en niet op basis van hoe gekend ze zijn. Op die manier kreeg elke kandidaat een eerlijke kans om zijn of haar kandidatuur te verdedigen.

Op het congres werden voor de modellijst van de senaat 452 stemmen uitgebracht. Daarvan waren er 383 ja-stemmen, 63 nee-stemmen en 6 onthoudingen. Voor de Oost-Vlaamse kamerlijst werden er 135 stemmen uitgebracht, waarvan 106 ja-stemmmen, 27 nee-stemmen en 2 onthoudingen. Dit is geen stalinistische uitslag, maar wel een overweldigende meerderheid. Van een crisis binnen Groen! is dus geen sprake.

Voor Els Keytsman en Freya Piryns is het erg jammer dat ze geen lijsttrekker zijn. Maar gelukkig zijn zij goede verliezers, en willen ze zich nog steeds met hart en ziel inzetten voor de campagne. Het komt er dan ook op aan om bij de verkiezingen op 10 juni twee kamerzetels te halen.

De media willen per se kunnen vermelden dat er een crisis heerst bij Groen! Maar dat is geenszins het geval. Dat de media er echter alles aan doen om te horen te krijgen wat ze wil horen, heb ik echter al aan den lijve ondervonden. Zo proberen ze mij en mijn broer Sam (die bij de Sp.a is) te laten zeggen dat het tussen ons klinkende ruzie is. Niets is minder waar. Sam en ik hebben lange tijd samengewoond en gaan nog vaak samen naar diverse activiteiten. We zien elkaar minstens één keer per week. Soms hebben we wel eens een hevige discussie of zelfs ruzie, maar welke broer en zus hebben dat nooit? De verhouding van de momenten waarop we ruzie hebben en de momenten waarop we volop van elkaars broer-en-zus-zijn genieten, moet ongeveer 1 op 1000 zijn.

Het wordt dus tijd dat de media gaan berichten over de programmapunten van Groen!, in plaats van te zeuren over de manier waarop Groen! zijn kandidaten selecteert.

(De foto werd genomen op het congres van 18 februari 2006)