Vera Dua op bezoek bij Margaretha Guidone

Woensdag morgen belde Vera Dua aan bij Margaretha Guidone in Kapellen. Met groot boeket bloemen in de hand. Om haar te feliciteren voor al wat ze de voorbije weken gepresteerd heeft. Ze wist heel politiek Vlaanderen naar de Kinepolis in Brussel te krijgen om naar de film van Al Gore te komen zien. En ze sprak de grote assemblee van de klimaattop in Nairobi toe. Om de wereldleiders duidelijk te maken water ook voor gewone mensen op het spel staat.

“Ik ben nochtans heel tevreden met mijn leven hier, vertelde Margaretha aan Vera. Maar als ik hoor over ons klimaat en de opwarming, dan maak ik me grote zorgen over de toekomst van mijn kinderen”. Margaretha is anderhalf jaar lid van Groen!,maar volgt al jaren de politiek, en heeft al lang gekozen om anders te leven. Van de ene dag op de andere stopte ze met een goeddraaiende winkel, en koos ze voor Ayurveda, voor vorming en bezinning.

Margaretha weet wat ze wil : als ze ergens haar zinnen op zet, gaat ze ook door. “Ik bel om de zoveel dagen naar het Witte Huis, zegt ze, Bush krijg ik niet aan de lijn, maar ik blijf hen vertellen dat het echt niet kan dat hij dat Kyoto-akkoord niet wil tekenen. Ooit wordt hij het wel beu en geeft hij toe, zegt ze. Fijntjes wijst ze erop dat er in Amerika al heel wat aan het schuiven is sinds de Democraten gewonnen hebben.

In Kenia kreeg ze de schok van haar leven. Ze had al meer gereisd. Maar nu stond ze ineens in Afrika en werd geconfronteerd met de bittere armoede van een sloppenwijk. Het laat haar niet los. Ze wil iets doen voor deze mensen. Daarbij wil ze gebruik maken van wat die mensen zelf kunnen, ze droomt ervan de mensen te helpen om zichzelf van energie te voorzien via biogasinstallaties op maat. Dan moeten ze de bomen niet meer omhakken in de buurt van de sloppen. Dan kunnen ze ook nieuwe bomen aanplanten die water vast houden en de mensen beschermen tegen overstromingen. Ze ziet het allemaal voor zich : milieu en ontwikkeling gaan hand in hand. Ze richt nu een vzw op en ronselt geld bij grote bedrijven die volgens haar heel wat goed te maken hebben. Omdat ze zoveel CO2 uitstoten. Ze wil zelfs geregeld terug naar Kenia om de ontwikkelingen op de voet te volgen. Daar wil ze nu al haar tijd en energie in steken.

Maar ook de politiek laat haar niet los. “Ja, ik heb de voorbije weken echt aan politiek gedaan” zegt ze trots. Ze gelooft dat gewone mensen het verschil kunnen maken.Bij het afscheid, komt er al weer een buurvrouw aanbellen om haar geluk te wensen. En om hulp aan te bieden. Wie durft er nog te beweren dat groene politiek niet aanstekelijk is?

Foto: Belga