Liberalen en christendemocraten houden verlenging zwangerschapsverlof tegen!

Verleng het zwangerschapsverlof en investeer zo in de samenleving!

 

Op woensdag 6 mei lag in het Europees Parlement het voorstel voor om het zwangerschapsverlof in alle Europese lidstaten te verlengen naar 20 weken voor vrouwen, en naar 2 weken voor mannen. Voor Belgische vrouwen zou dat 5 weken meer zwangerschapsverlof betekenen dan nu het geval is. Voor de Belgische mannen veranderde er eigenlijk niets, omdat zij nu al 10 dagen vaderschapsverlof hebben. Groen! was alvast voorstander van dit voorstel en wou het goedkeuren, maar vond tegelijkertijd dat het niet ver genoeg ging. De liberale en christendemocratische familie konden zich echter niet vinden in het voorstel. Ze stuurden het terug naar de Commissie vrouwenzaken, waardoor het pas door het nieuw verkozen Europees Parlement in plenaire zal kunnen gestemd worden. Dit terwijl de verlenging van het zwangerschapsverlof dringend nodig is. Hier leest u waarom.

Een verlenging van het zwangerschapsverlof is nodig om het werk en het privéleven van de moeder beter op elkaar te kunnen afstemmen. Momenteel wachten de meeste Belgische mama’s om in zwangerschapsverlof te gaan tot een week voor de vermoedelijke bevallingsdatum, zodat ze de resterende 14 weken na hun bevalling kunnen opnemen. Vijf weken extra bevallingsverlof zou het voor de moeders mogelijk maken iets vroeger in zwangerschapsrust te gaan, en na de bevalling meer tijd met hun kind door te brengen. Dit komt het welzijn van moeder en kind ten goede.  

Bovendien geven meer en meer moeders borstvoeding. Maar veel mama’s stoppen met borstvoeding eens ze, na drie maanden, weer gaan werken. Ook al hebben ze op het werk het recht op pauzes om moedermelk af te kolven, toch zien veel mama’s op tegen de praktische moeilijkheden die het afkolven in een werkomgeving met zich meebrengt. Daardoor krijgen veel baby’s slechts drie maanden borstvoeding, terwijl zes maanden borstvoeding veel beter zou zijn. Moeders kunnen weliswaar borstvoedingsverlof opnemen, maar de financiële tegemoetkoming is zodanig laag dat de meeste vrouwen ervoor kiezen weer te gaan werken.

Voor Groen! moet het voorstel nog verder gaan. Zo zou het vaderschapsverlof gedurende een bepaalde termijn verplicht moeten zijn. Papa’s die nu vaderschapsverlof opnemen worden vaak scheef bekeken, alsof ze hun werk en carrière niet belangrijk genoeg vinden. Daarom zien veel vaders af van dit verlof. Bij verplicht vaderschapsverlof zouden vaders die hun vaderschapsverlof opnemen daar geen nadeel van ondervinden, net omdat elke vader het moet opnemen. Vaderschapsverlof komt zowel de vader, de moeder als het kind ten goede. Zo kan de vader ook genieten van zijn kind. De moeder heeft meer tijd om te rusten na de bevalling, en het kind bouwt een hechtere band op met beide ouders. Door thuis te blijven bij zijn kind kan de vader al van bij de geboorte zorgtaken op zich nemen. Dit leidt tot een betere verdeling van de huishoudelijke taken binnen het gezin.

Een nieuwe wet op het zwangerschapsverlof moet ook zelfstandige vrouwen de kans geven om zwangerschapsverlof op te nemen, mèt financiële tegemoetkoming. Hierbij kiezen zij zelf hoe lang zij die rust opnemen, met maximum hetzelfde aantal weken als bij de werkneemsters. 

Het is evident dat adoptieouders, en dus ook holebi-adoptieouders, voldoende tijd moeten kunnen doorbrengen met hun kinderen. Meemoeders hebben minstens recht op twee weken ‘vaderschapsverlof’, en één van beide adoptieouders moet 20 weken zwangerschapsverlof kunnen opnemen. Want ook voor een geadopteerd kindje en het adoptiegezin is er nood aan voldoende tijd om zich aan elkaar te kunnen aanpassen.

Daarbovenop stelt Groen! één jaar ouderschapsverlof per ouder per kind voor. Dit ouderschapsverlof mag opgenomen worden tot het kind 18 jaar oud is. Op die manier kunnen de ouders zelf beslissen in welke periode van hun leven ze de meeste tijd met hun kinderen doorbrengen.  Alle ouders hebben recht op dit ouderschapsverlof, dus ook zelfstandige ouders en adoptieouders (zowel hetero als holebi!). De financiële tegemoetkoming voor het ouderschapsverlof moet voldoende hoog zijn, zodat het ook voor alleenstaande ouders haalbaar is om het op te nemen.

Dit voorstel stelt de werknemer centraal. Het welzijn van werknemer en kind primeert op het economisch belang en het winstbejag. Toch hoeft een langer zwangerschaps- en ouderschapsverlof geen onoverkomelijk probleem te zijn voor de werkgever. Door het verlof van een werknemer krijgt een jongere de kans om aan de slag te gaan. Deze jongere kan een verrijking zijn voor het bedrijf. Voorbeelden uit het buitenland tonen aan dat ouders die na de geboorte langer thuisblijven, later minder afwezig zijn op het werk.  Het kind is minder vaak ziek en de ouders zijn beter uitgerust na de aanpassing aan een nieuw gezinslid. Ze maken zich minder zorgen over hun kind, hetgeen de prestaties op de werkvloer ten goede komt. Ook op lange termijn werpt een latere onthechting tussen ouders en kind vruchten af: kinderen die thuis veel liefde en tijd krijgen van hun ouders, staan sterker in de samenleving. Zo is een verlenging van het zwangerschaps- en ouderschapsverlof een voordeel voor de hele maatschappij.